Miód wielokwiatowy, nazywany miodem „tysiąca kwiatów”, pochodzi z nektaru różnych roślin łąkowych, leśnych, uprawnych, górskich i dziko rosnących, kwitnących na danym terenie w zbliżonym czasie w okresie od wiosny do jesieni. Jest on najpopularniejszą odmianą wśród miodów nektarowych. W zależności od terminu zbioru wyróżnia się miody wiosenne, z pełni lata i jesienne. Ze względu na różnorodność nektaru i terminu zbioru, miód wielokwiatowy może mieć barwę od jasnokremowej do herbacianej. Po krystalizacji barwa jest ciemniejsza, od jasnoszarej do jasnobrązowej.
Odznacza się zazwyczaj silnym, woskowym zapachem i zróżnicowanym smakiem, na ogół łagodnym i słodkim.
Niekiedy dominuje nuta określonego nektaru, np. lipy, gryki lub akacji. Miód pochodzący z nektaru kwiatów
letnich, w porównaniu z wiosennym, jest znacznie ciemniejszy i zdecydowanie bardziej aromatyczny oraz wykazuje silniejsze właściwości biologiczne.

Miody wielokwiatowe zawierają często domieszkę spadzi z drzew iglastych, nadającą im specyficzny smak i aromat, oraz niewielkie ilości wosku i pyłku kwiatowego.